มาร์คที่กำลังสนุกกับการลองยกแว่นขึ้นลงมองผ่านเลนส์บ้างมองลอดแว่นบ้างขานรับในลำคอ
เด็กหนุ่มตัวเล็กลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาใกล้คนตัวโตสองมือเล็กบรรจงถอดแว่นออกและวางมันลงบนโต๊ะข้างเตียง
นัยน์ตากลมโตไล่พิจารณาใบหน้าหล่อตั้งแต่หน้าผากไล่มาหว่างคิ้ว จมูกโด่งเป็นสันที่รับกับใบหน้า
จวบจนเรียวปากนุ่มนิ่มที่คุ้นเคยกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็พบว่าได้เผลอลองลิ้มชิมรสสัมผัสนั้นอีกครั้งไปเสียแล้ว
มือหนาประคองท้ายทอยของคนตัวเล็กบนตักกดจูบริมฝีปากเล็กนั้นย้ำๆซ้ำไปซ้ำมาอย่างอ้อยอิ่ง
เรียวลิ้นอ่อนนุ่มสอดแทรกความหวานละมุนเข้าไปในโพรงปากเล็ก รสชาติอ่อนละมุนของแอลกอฮอล์จางๆติดอยู่ที่ปลายลิ้นทั้งที่ดื่มไปไม่มากแต่กลับทำให้หลงใหลและมัวเมาไปกับรสจูบได้อย่างง่ายดาย
“แบมแบม...”
แผ่นหลังบางถูกประคองให้นอนราบลงไปกับเตียงนุ่มโดยที่ไม่รู้สึกตัว
มาร์คสบตากับคนตัวเล็กใต้ร่างอย่างสื่อความหมาย แบมแบมเองก็ไม่ได้พูดอะไรเขาทำเพียงแค่มองใบหน้าของมาร์ค
ลูบไล้ใบหน้าคนบนร่างอย่างแผ่วเบาเพื่อจดจำทุกสัมผัสให้ได้มากที่สุด มาร์คจับมือเล็กที่กำลังสัมผัสใบหน้าของเขาแล้วใช้ริมฝีปากนุ่มจุมพิตเบาๆไปตามนิ้วมือเล็กทั้งห้า
“คุณมาร์...” คำพูดถูกกลืนหายไปโดยริมฝีปากอุ่นจัดที่ทาบทับลงมาแทนที่
เรียวลิ้นนุ่มรุกหนักถูกส่งเข้าไปไล่ต้อนลิ้นเล็กแลกเปลี่ยนรสชาติของกันและกัน เสื้อสูทตัวใหญ่ถูกถอดลงไปกองอยู่กับพื้นอย่างไม่สนใจใยดี
มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตของคนตัวเล็กสัมผัสและลูบไล้หน้าท้องเนียนที่มีกล้ามเนื้อเบาๆ
แบมแบมเผลอเกร็งเพราะความรู้สึกเสียดในช่องท้อง
ริมฝีปากของมาร์คยังคงทำหน้าที่ของมันได้อย่างรู้งาน หลังจากผละออกมาจากริมฝีปากของแบมแบมเพื่อให้คนตัวเล็กได้หายใจแล้วก็ไม่ปล่อยให้เว้นว่าง
ริมฝีปากนุ่มลากไล้ไปตามลำคอขาวกดจูบบางเบาสลับกับดูดดึงจนเกิดรอยกุหลาบสีจางบนผิวเนื้อนิ่ม
มือหนาบรรจงปลดกระดุมของคนใต้ร่างจากเม็ดล่างสุดขึ้นมาอย่างใจเย็น
ใบหน้าหล่อผละออกจากลำคอขาวและเปลี่ยนเป้าหมายเป็นหน้าท้องแบนราบ จูบวนไล้ลากเรียวลิ้นจากรอบสะดือขึ้นมาเรื่อยจนถึงแผ่นอกบางที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ
“อืมมมม” คนตัวเล็กส่งเสียงครางในลำคอออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
การปรนเปรอของมาร์คนั้นเหนือชั้นกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้มาก สัมผัสชื้นแตะลงบนยอดอกสีอ่อน
ลิ้นนุ่มละเลียดเล็มเลียปลุกเร้าคนใต้ร่างอย่างทะนุถนอมก่อนจะเลื่อนใบหน้าขึ้นมาหอมแก้มนิ่มที่มีท่าทีทรมาน
ขาเรียวเล็กหนีบเข้าหากันแค่นั้นมาร์คก็พอจะรู้แล้วว่าแบมแบมกำลังรู้สึกอย่างไร
มือหนาเลื่อนต่ำลงไปจงใจพาดผ่านส่วนอ่อนไหวที่แข็งขืนอยู่ภายใต้กางเกงผ้าเนื้อดีสัมผัสสิ่งนั้นผ่านเนื้อผ้าแต่ยิ่งทำกลับยิ่งทำให้แบมแบมรู้สึกทรมาน
“อือ...จะทำ...อะไรก็ทำสิ”แล้วก็เป็นแบมแบมเองที่ทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยปากร้องขอ
มาร์คยื่นหน้าไปหอมแก้มคนตัวเล็กอีกทีก่อนจะถอดกางเกงของแบมแบมออกไปให้พ้นสายตา เรียวขาของแบมแบมทั้งเล็กและก็เรียบเนียนผิวเนื้อขาวสะกดสายตาให้มาร์คหลงใหลก่อนจะก้มหน้าลงจูบต้นขาขาว
ตีตราจองทุกจุดบนร่างกาย เพื่อยืนยันกับตัวเองว่าคนตรงหน้านี้...เป็นของเขา
“ยะ...อย่า ไม่เอา” นิ้วยาวเกี่ยวชั้นในตัวบางลงมาจนสุดข้อเท้าเผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวที่เริ่มจะแข็งขืนขึ้นมา
ทันทีที่มือหนาของมาร์คยื่นไปสัมผัสแบมแบมก็มีท่าทีเขินอายจนสังเกตได้ชัด มือเล็กแตะลงบนแขนของมาร์คเชิงห้ามปราม
ใบหน้าหล่อยกยิ้มให้กับเด็กน้อยของเขาก่อนที่ริมฝีปากจะถูกส่งลงไปครอบครองส่วนอ่อนไหวน้อยๆนั่น
“อา...” ใบหน้าหวานเชิดขึ้นไปตามแรงอารมณ์
ริมฝีปากของมาร์คปรนเปรอให้กับคนตัวเล็กอย่างไม่นึกรังเกียจ
ใช้เวลาเพียงไม่นานนักร่างเล็กก็ปลดปล่อยออกมา ลิ้นร้อนเล็มเลียเก็บกลืนทุกหยาดหยดลงคอก่อนจะเงยหน้ามาขึ้นมาใช้หลังมือเช็ดมุมปากส่งยิ้มให้กับคนตัวเล็กที่หน้าแดงซ่าน
“แบมแบม...” มาร์คเชยคางมนของคนใต้ร่างให้หันหน้ามามองตาเขา
“รักฉัน...บ้างหรือเปล่า?” คำถามและสีหน้าจริงจังที่ต้องการคำตอบสบเข้ากับนัยน์ตากลมโตอย่างสื่อความหมาย
แบมแบมยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มคนตัวโต ดูก็รู้ว่าจงใจหลีกเลี่ยงการตอบคำถามอย่างชัดเจน
แต่...มันก็ไม่ได้แย่นักหรอก เพราะมาร์คเองก็ไม่ได้รีบร้อน
“อื้อ”
เขามีเวลาที่จะรอฟังคำว่า ‘รัก’ จากแบมแบมทั้งชีวิตเลยล่ะ
เสื้อเชิ้ตสีดำถูกปลดกระดุมออกจนหมดเผยให้เห็นแผงอกกว้างของคนตัวสูง
แบมแบมเบือนสายตาไปทางอื่นก่อนจำต้องหันกลับมาเพราะคนอายุมากกว่าเชยคางของเขาขึ้นมารับจูบ
ริมฝีปากเล็กเรียนรู้ที่จะตอบสนองต่อลิ้นอุ่นที่พยายามแทรกตัวเข้ามาด้านใน เกี่ยวกระหวัดทักทายกันพอเป็นพิธีก่อนจะผละออกไป
มาร์คเลื่อนมือลงไปจัดการกับกางเกงของตัวเองในขณะที่ริมฝีปากก็ลากไล้ไปสาละวนอยู่กับกกหูนิ่ม
ขบเม้มติ่งหูเล็กเบาๆ พรูลมหายใจรดต้นคออย่างจงใจจนแบมแบมต้องถดคอหนีแต่ก็หนีไปไหนไม่รอด
“มีเจลรึเปล่า?” มาร์คถามอย่างตรงไปตรงมาเพราะว่านี่เป็นครั้งแรกของแบมแบม
เขาไม่อยากให้คนตัวเล็กต้องเจ็บมากนัก ใบหน้าหวานแดงซ่านพลางส่ายหน้าแทนคำตอบก่อนจะบ่นอุบอิบที่คนฟังฟังแล้วอมยิ้ม
“ใครจะไปพกของแบบนั้นกันล่ะ”
“ถ้าแบมแบมบอกก่อนว่าอยากจะ ‘ทำ’ ฉันก็จะได้พกมาไง” คำพูดเย้าแหย่ของมาร์คเรียกฝ่ามือเล็กให้ฟาดลงบนไหล่แข็งแรงนั้นได้อย่างทันท่วงทีจนเกิดเป็นรอยแดง
คนถูกตีหัวเราะน้อยๆก่อนจะหันกลับมาให้ความสนใจกับแบมแบมน้อยอีกครั้ง
“อื้อ ไม่เอาละนะ ห้ามทำ” แบมแบมลุกขึ้นมาห้ามมือเล็กยื่นมาจับมือหนาที่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของเขาไว้ในอุ้งมือ
ใบหน้าหวานขมวดคิ้วเข้าหากันจนมาร์คอมยิ้มขำเขายื่นมือข้างที่ว่างไปลูบแก้มเนียนของคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู
“รังเกียจรึเปล่าถ้าฉันจะเข้าไปโดยไม่ใช้ถุงยาง?”แบมแบมส่ายหน้าเบาๆแทนคำตอบ
เป็นคำตอบธรรมดาที่ไร้คำพูดใดแต่กลับทำให้ก้อนเนื้อในอกของมาร์คเต้นแรงขึ้นอย่างน่าประหลาด
“ทุกอย่างที่เป็นนาย
ฉันก็ไม่เคยรังเกียจเหมือนกัน” นิ้วยาวรูดรั้งส่วนอ่อนไหวเล็กขึ้นลงแบมแบมวาดแขนโอบรอบคอคนตัวสูงกว่าราวกับหาหลักยึด
มาร์ครูดรั้งแกนกายเล็กอย่างช่ำชองปรับจังหวะให้เร็วขึ้นตามแรงกอดรัดจากคนตัวเล็ก
ไม่นานนักธารน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลออกมาเต็มฝ่ามือหนา มาร์คแกล้งยกมือขึ้นมาเล็มเลียจงใจแกล้งให้คนตัวเล็กเขินอาย
ร่างสูงตระกองกอดคนตัวเล็กบนตักอย่างละมุนละไมก่อนจะดันตัวแบมแบมให้นอนราบลงกับเตียง
เขาเลื่อนตัวลงมาหยุดอยู่ตรงระหว่างสะโพก ใช้หมอนนุ่มรองข้อพับให้แบมแบม หนุ่มน้อยที่นอนราบอยู่กับเตียงไม่สามารถมองเห็นเลยว่าคนตัวสูงกำลังจะทำอะไรจากตำแหน่งตรงนี้แบมแบมสามารถมองเห็นแค่เพียงกลุ่มผมนุ่มของมาร์คเท่านั้น
“อ๊ะ...” สัมผัสอุ่นชื้นและนุ่มนิ่มแตะลงบนช่องทางด้านหลังจนแบมแบมสะดุ้งเฮือกและเผลอหุบเขาเข้าหากันแต่ฝ่ามือหนากลับตรึงสะโพกของเขาเอาไว้และไม่ยอมหยุดการปรนเปรอนั้น
“อือออออ...คุณมาร์ค...” ลิ้นอุ่นชำแรกลงเปิดทางเพื่อปรับสภาพให้คนตัวเล็กเตรียมพร้อม
แบมแบมหอบหายใจติดขัด มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊ะ...” แบมแบมรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่กดแทรกเข้ามาในร่างกายแทนที่ลิ้นอุ่น
มาร์คกดแช่กายไว้อย่างนั้นครู่หนึ่งเพื่อให้แบมแบมปรับตัวให้คุ้นชินกับความเป็นชายของเขาก่อนจะเริ่มขยับ
“อื้อ...เจ็บ คุณมาร์ค...” เด็กน้อยใต้ร่างเริ่มพยศเพราะทนความเจ็บไม่ไหว
มาร์คเลื่อนตัวขึ้นมาประกบริมฝีปากบาง ส่วนมือหนาก็ไม่อยู่เฉยคอยลูบไล้ไปตามกกหูนิ่มและลากไล้ลงมาปรนเปรอยอดอกสีอ่อนที่เริ่มกลับมาชูชันรับฝ่ามืออีกครั้ง
ความเสียวซ่านแทนที่ความเจ็บจนแบมแบมลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่
จังหวะของการสอดประสานเป็นไปอย่างราบรื่น นุ่มนวล และไม่หยาบโลน
“รักฉัน...” มาร์คขยับกายพลางกระซิบบอกคนตัวเล็กไปพลาง
เสียงหอบหายใจร่วมกันผสมปนเปไปกับเสียงครวญครางแห่งความสุขสมจากสัมผัสแปลกใหม่ที่แบมแบมไม่เคยได้รับ
และสิ่งบอบบางที่มาร์คเรียกมันว่าความรัก
“...สักนิดได้ไหมแบมแบม”
“อื้อ” ริมฝีปากเล็กถูกช่วงชิงลมหายใจโดยคนที่คุมเกมอยู่ด้านบน
มาร์คจงใจสัมผัสแบมแบมให้รุนแรงขึ้นเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของทั้งเขาและคนตัวเล็กให้ไปถึงจุดสูงสุดพร้อมกัน
“ฉันต้องการหัวใจของนาย...ไม่ใช่แค่ร่างกาย”
หยาดน้ำแห่งอารมณ์ถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกันจากสองร่าง
ร่างสูงล้มตัวลงนอนทาบทับคนตัวเล็กด้วยความเหนื่อยอ่อนจากกิจกรรมร้อนแรงที่แฝงไปด้วยความละมุน
แบมแบมเกลี่ยผมที่ปรกหน้าของมาร์คออกให้อย่างเบามือและขยับตัวให้เขาลงมานอนข้างกัน
TBC : ดีกว่าอันเก่าก่อนที่จะแก้ขึ้นมาหน่อยนึง แต่งฉากอย่างว่ากร่อยมากขออภัยค่ะ TT
กลับไปอ่านเรื่องทั้งหมดที่เด็กดี >>> LABEL HOST
